Er is al zoveel, teveel, en zeker meer dan genoeg gezegd en geschreven over het referendum dat morgen in Nederland plaatsvindt over het associatieverdrag tussen de EU en Oekraine. Wij zullen ons niet mengen in die discussie. Onze organisatie houdt zich bezig met echt belangrijke zaken, dingen die beduidend minder geld kosten dan dit referendum, maar die op de lange termijn beduidend meer impact zullen hebben. We hebben het over de toekomst. We hebben het over de jeugd.
In Oekraine woedt al een paar jaar een oorlog. Over de oorzaken en achtergrond zullen we het hier ook niet hebben, wel over de gevolgen. Op het moment zijn er zo’n 215.000 kinderen en jongeren onder de 18 jaar die al dan niet samen met hun families op de vlucht zijn geslagen vanuit het oosten van het land en in tijdelijke onderkomens verblijven in andere delen van de Oekraine. Deze jonge mensen hebben vaak erge dingen gezien en meegemaakt, en moeten nu in armoedige en soms vijandige omgevingen zien hun plek te vinden, waarbij onduidelijk is of ze ooit terug zullen kunnen keren naar huis. Nou willen wij deze jonge Oekrainers niet neerzetten als weerloos of zwak, velen proberen het beste te maken van een slechte situatie. En er wordt ook ondersteuning geboden, door de Oekrainse overheid en door nationale en internationale organisaties. ICDI is daar een van. Samen met de Oekrainse organisaties, LHSI en NOSU, gaan we in twee regio’s waar veel Internally Displaced Persons (IDPs) worden gehuisvest, lokale instanties en organisaties helpen bij het bieden van psychosociale steun en het bevorderen van integratie van deze kinderen en jongeren in de plaatselijke gemeenschappen.
Waarom vertellen wij u dit nu? Niet als gemaskeerd stemadvies voor het referendum. Natuurlijk hebben wij daar een mening over, maar voor ons gevoel doet dat niet ter zake. Wat ter zake doet is dat er op dit moment meer dan 1 miljoen mensen verdreven zijn van huis en haard in het verscheurde Oekraine. Veel belangrijker dan dit referendum is dat de kinderen en jongeren die als geen andere de gevolgen ondervinden van een conflict dat over hun hoofden is uitgelokt en wordt uitgevochten, de steun krijgen die ze nodig hebben en verdienen. Misschien kunnen we ons daar als Nederland op richten na 6 april?
Door Rutger van Oudenhoven en Mathijs Euwema
